Bitte ein Spätburgunder

Een dichtbijbestemming dus? Absoluut, want vanuit Brussel rijd je via Keulen in nauwelijks drie uur tot in Sinzig, ten zuiden van Bonn. Ideaal voor een lang wandel- of fietsweekend in de lente. Tegendraads, zoals wij doorgaans zijn, doen wij het medio december. En we boffen, want bij aankomst in Sinzig is het aangenaam zonnig en dat blijft gelukkig het geval tijdens onze drie dagen langs de romantische Ahr.

Instappen en wegwezen

Voor je het goed en wel beseft, parkeer je in de vooravond netjes op de gratis camperplaats in de Jahnstraβe bij het kasteel in Sinzig. De locatie dicht bij het centrum stelt weinig voor, maar meer heb je de eerste avond niet nodig. Even de benen strekken in het gezellige stadje en na een rustige nacht kun je aan je trip in de Ahrvallei beginnen. Tenzij je er de voorkeur aan geeft met een Stadtbummel in het gezellige Sinzig te beginnen. Nabij de brug over de monding van de Ahr zijn vaak ijsvogeltjes te spotten. Een andere brug in de nabijheid is die van Remagen. Bij geschiedenisliefhebbers rinkelt bij die naam spontaan een belletje, want deze brug speelde op het einde van WO II een cruciale rol bij de mars van de geallieerden op Berlijn.

In de Konditorei zit een aantal oudere koppeltjes gezellig hun koffietje te drinken; wij kopen er een aantrekkelijk uitziend roggebrood. Bij de even vriendelijke slager laten we ons verleiden door een paar flinke, gekruide braadworsten – we zijn tenslotte in Duitsland – die vanavond in de pan glijden.

Terug naar de middeleeuwen in Ahrweiler

We gaan dus stroomopwaarts tot aan de bron van de Ahr. Net zoals zijn zuidelijker gelegen grote broer de Moezel is ook de Ahr een zijrivier van de Rijn. Minder gekend, hoewel de overeenkomsten sterk zijn. Het riviertje ligt ook in een grillig gevormd dal; de middeleeuwse burchten en stadjes wedijveren met elkaar in schoonheid. En niet onbelangrijk: de wijngaarden op de steile hellingen leveren hoogwaardige wijnen.

Tijdens het ontbijt is de zon door de wolken komen piepen en eenmaal weg van de Rijn wordt het landschap op slag heel aantrekkelijk. De wijnbergen in het glooiende landschap liggen er in deze tijd vrij kaal bij, maar het vergt weinig verbeelding om je een idee te vormen hoe het er hier in de lente uitziet. De eerste stad die we op onze weg tegenkomen is Bad Neuenahr-Ahrweiler. Een dubbelstad als het ware. De eerste is een kuuroord met traditie, die je herkent aan de statige gebouwen uit de keizertijd die van een mondaine grandeur getuigen. In het tweede stadje, het historische en veel mooiere Ahrweiler, kan het contrast haast niet groter zijn. We installeren ons op de gezellige camping am Ahrtor, grenzend aan de rivier en in de nabijheid van het centrum. Altijd imposant als je een stad binnenloopt via een kloeke middeleeuwse stadspoort. Onwillekeurig kijk je om je heen of je aan een of andere stadswachter je pas moet laten zien. Aan sfeer ontbreekt het zeker nooit in de smalle straatjes van het eeuwenoude Ahrweiler, maar in de aanloop naar Kerstmis doen ze er hier nog een flinke schep bovenop. Smalle vakwerkhuisjes staan schouder aan schouder in de verkeersvrije straatjes. Oude gevelopschriften lijken alleen “wijn” als thema te kennen. Groot kun je Ahrweiler niet noemen en als je eenmaal de vier stadspoorten gepasseerd bent, heb je elk steegje en bruggetje gezien. Hier mag je niet alleen ín de etalages kijken, je blik moet ook regelmatig naar omhoog gaan om de kleurig versierde gevels te bewonderen.

We lopen om het centrum heen, langs de camping, en komen via een aantal statige herenhuizen bij de Romeinse villa uit. Aan de voet van de wijnberg ten noorden van Ahrweiler stootte men in 1980 bij wegenwerken op de fundamenten van een Romeins landhuis uit de 3de eeuw. Onderzoek toonde aan dat de plek al in de 1ste eeuw werd bewoond. In het ruime Museum Römervilla vorm je je een aardig beeld van hoe men toen leefde. Bij het doorklimmen in de richting van de wijnberg, krijg je een mooie impressie van de oppervlakte van de twee millennia oude villa. Op de rotonde stuurt een wegwijzer je naar de Regierungsbunker.

Duitslands meest geheime bunker

Ooit de meest geheime plek in de Bondsrepubliek is nu een indrukwekkende bezienswaardigheid die je koude rillingen bezorgt. De Dokumentationsstätte Regierungsbunker in Ahrweiler stamt uit de Koude Oorlog en is nu voor een deel als museum ingericht.

De Koude Oorlog (1945-1991) is een tijdspanne uit de wereldgeschiedenis van gewapende vrede tussen de kapitalistische en de communistische wereld. Er was een constante dreiging voor een kernoorlog tussen oost en west. In Duitsland ontstond na WO II snel een plan om een gigantische atoomschuilkelder te bouwen die als toevluchtsoord voor de regering in Bonn moest dienen. Van hieruit kon men het land verder besturen. Kanselier Adenauer ontdekte in 1950 de locatie in Ahrweiler die uit twee nooit gebruikte spoortunnels bestond. Dwangarbeiders hadden er tijdens WO II een onderkomen, maar er werden ook V2-raketonderdelen gebouwd. Op het einde van de oorlog bood “die Stadt im Berg” aan ongeveer 2550 inwoners van Ahrweiler bescherming tegen de geallieerde bommen.

In 1962 begon men met de bouw van de Regierungsbunker. Negen jaar later was hij klaar. Het duurste bouwwerk van het land. Als basis dienden dezelfde twee tunnels. Onder een laag van 110 meter aarde kwam de toegang tot een enorm complex van maar liefst 17,3 kilometer lang. De bunker telde 936 slaapvertrekken en 897 kantoorruimtes. Natuurlijk was hij van alle benodigde faciliteiten voorzien om zoveel mensen 30 dagen te kunnen onderbrengen. Met het einde van de Koude Oorlog verdween de noodzaak om zo’n bunker te hebben. Tussen 2001 en 2006 begon de ontmanteling en uiteindelijk is in 2008 een klein gedeelte van 203 meter als museum voor het publiek geopend. Een indrukwekkende bezienswaardigheid met enorme toegangsdeuren, een ziekenhuis, communicatieapparatuur, keukens…

Open vanaf 3 april 2020.
Dokumentationsstätte Regierungsbunker
Am Silberberg 0, 53474 Bad Neuenahr-Ahrweiler
www.dokumentationsstaette-regierungsbunker.eu

Het Ahrweiler Winzer-Verein

Vlakbij de bunker – die er overigens niet echt als een bunker uitziet – begint een mooie en leerzame wandeling omheen de wijnberg. Mooi omdat de uitzichten rondom bijzonder indrukwekkend zijn; leerzaam omdat op diverse plekken grote borden zijn opgesteld met daarop in detail alle werkzaamheden die aan bod komen om een kwaliteitswijn te maken. Een Ahrweiler is zo’n wijn. Beneden in het stadje, in het Winzer-Verein aan de Walporzheimer Straβe, willen we graag een paar flesjes kopen. Maar we mogen volop proeven! De tijd dat de Duitsers weg waren van zoete wijnen ligt duidelijk ver achter ons. De nadruk ligt in deze wijnregio duidelijk op de rode wijnen. De benamingen trocken en halbtrocken verwachten we eerder bij witte wijnen, maar hier is dat bij de rode heel gewoon. De proeverij zorgt voor aangename verrassingen: de Ahr Spätburgunder halbtrocken zal thuis op een avond voor fijn gezelschap zorgen bij een goede film; de Cuvée Kautenturm trocken zal de braadworst niet begeleiden, we sparen hem liever voor bij een mooi stukje witblauw. Voor de prijs hoef je het echt niet te laten: beide wijnen kosten minder dan € 7.

In Duitsland ontstond na WO II snel een plan om een gigantische atoomschuilkelder te bouwen die als toevluchtsoord voor de regering in Bonn moest dienen.

Duivels klimmen in Altenahr

Opstaan met een strakblauwe lucht en een waterig zonnetje, en dat medio december. In de “donkere zes weken” zijn het de kleine dingen die je blij maken. Een ros eekhoorntje laat zich vanuit de camper op ooghoogte tegen de boomstam op nog geen twee meter afstand bewonderen, om er dan met een rotvaart verticaal vandoor te gaan.

We verlaten de camping en nemen de richting Altenahr. Langzaam gaat het door Dernau, het grootste wijnoord uit de regio, en via het kleine Rech arriveren we in Mayschoβ, waar je het oudste wijngenootschap van Duitsland vindt. Aan het einde van het dorp houden we voor het middagmaal halt op de ruime camperplaats. Dat mag stevig zijn, want straks staat ons in Altenahr een flink kuitenbijtertje in het vooruitzicht. Fijne camperplaats, maken we de bedenking. Hier komen we vanavond terug!

Vier kilometer volg je de kronkelingen van de Ahr tot in het mooie toeristenstadje Altenahr. Bij de brandweerkazerne staat de camper veilig. Wandeling 7, het geologische pad, heeft ons op papier al getriggerd. Ze is een belachelijke vijf kilometer kort, maar afgaand op het kaartje, belooft ze pittig te worden. Goed schoeisel is onontbeerlijk en de nordic-walkingsticks gaan voor de zekerheid mee. Vergeleken met Ahrweiler zijn de steile rotsen hier veel talrijker. De scherpe stenen maken de eerste paar honderd meter van de klimpartij dan ook knap lastig. De inspanning wordt echter rijkelijk beloond als we eenmaal bij het uitzichtpunt “het zwarte kruis” aankomen. Rondom vallen de talrijke wijngaarden op, waarvan sommige zo steil zijn dat machinale hulp bij het werk onmogelijk is. Alles gebeurt geduldig met de hand. Hier gedijen Spätburgunder, Weiβburgunder en Riesling. Hoog boven het stadje torent de ruïne van de machtige burcht Are uit de 12de eeuw. Onder ons neemt de Ahr zijn zoveelste bocht. De wandeling buigt nu naar links en weer worden we verwend met een heerlijk uitzicht op het dal. Nog een stukje lastiger wordt het tot bij het “Teufelsloch”, een rotspunt met een gat in, waardoor je een prachtig uitzicht krijgt in twee richtingen. Aan de ene kant het stadje en aan de andere het dal met de stadscamping. De aangegeven 1 uur en 40 minuten hebben wij niet gehaald; daarvoor zijn we te lang blijven “hangen” om van het uitzicht te genieten.

In Mayschoβ heet alles Saffenburg

Op de Mayschoβ-camperplaats heeft de “betaalautomaat” nog twee benen, vertrouwt de parkwachter me lachend toe. Prettig om weten is dat het veelvuldig in de prijzen gevallen “Winzergenossenschaft” van Mayschoβ-Altenahr de camperaars een warm hart toedraagt. Koop je in de vinotheek 18 flessen wijn, doet men je het dagticket cadeau.

Voorbij de brug worden we gelokt door de verleidelijke geuren die frituur Saffenburg verspreidt. We bestellen twee porties goulash om mee te nemen. Bij het wachten warmen we de inwendige mens op met een flinke borrel. De hete goulash komt samen met een brede glimlach en in royale porties; we haasten ons ermee naar de camper. En hij is heerlijk, met runds- en varkensvlees, aardappelen, uien en paprika’s.

De volgende morgen is alles wit berijmd. We verwachten dat het nog wel een poos zal duren vóór de zon de camperplek bereikt. Er hangt nog een lapje mist, maar het weer is goed en met de fiets zijn we snel uit dit dalletje. Het fietspad loopt achter het parkeerterrein door, evenwijdig met het treinspoor. Rechtdoor naar Altenahr, linksaf en bergop naar de burcht Saffenburg. Boven vinden we onze adem weer bij de opkomende zon; in het dal ligt het dorp er nog slaperig bij en de camperplaats rust onder een laagje rijm. Weer beneden rijdt een prachtige rode stoptrein onder ons door als we over de brug rijden. Halte Mayschoβ is één van zijn vele stops langs de Ahr. Wij nemen nu het leuke pad naar Bad Neuenahr dat de hele weg de Ahr volgt. Het is wel opletten als je over de berijmde houten bruggen rijdt.

De benamingen trocken en halbtrocken verwachten we eerder bij witte wijnen, maar hier is dat bij de rode heel gewoon.

Naar de Ahrbron in Blankenheim

Terug op de camperplaats warmt een hete kom soep ons weer helemaal op. De fietsen gaan weer in de garage en we volgen opnieuw de Ahr in de richting van de bron. Het landschap wordt minder dramatisch, de rotspartijen worden zeldzaam en ruimen plaats voor glooiende hellingen. Een wegwijzer geeft Nürburg aan, maar we hebben geen ambitie om snelheidsrecords te breken op de Nürburgring. Een bezoek is anders wel een goed idee, want het circuit beschikt over een knap automuseum. Ditmaal rijden we door tot in het mooie stadje Blankenheim. Ga er niet op zoek naar de bron van de Ahr, want het riviertje ontspringt ondergronds en zet zijn weg ook een eindje ondergronds verder, de stad uit. Via Eupen en Luik staan we in tweeëneenhalf uur weer in Brussel

Wandelen

Als je het helemaal bont wilt maken, ga dan meteen voor de wandeling van de volhouders: de AhrSteig. In 100 kilometer volg je in grote lijnen de loop van de Ahr, van bron tot monding. Je legt de tocht het beste af in de zeven voorgestelde etappes.

Ook best uitdagend en pas na enige training te doen, is de 35 kilometer lange Rotweinwanderweg. Deze tocht slingert tussen de wijnbergen door en is in negen uur te doen. Een idee: ’s morgens met de trein naar het eindpunt en vandaar te voet terug.

Info

Ahrtal Tourismus
Hauptstraβe 80
53474 Bad Neuenahr-Ahrweiler
www.ahrtal.de
www.ahrtal.de/ahrwein/strausswirtschaften
www.ahrsteig.de
www.ahr-rotweinwanderweg.de

Winzergenossenschaft Mayschoβ-Altenahr
Ahrrotweinstraβe 42 in 53508 Mayschoβ
www.wg-mayschoss.de

Camperen

• Sinzig: Sinziger Schloβ, Jahnstraβe
  50.5464°         7.2483°           gratis
• Bad Neuenahr-Ahrweiler: Bachem, St. Piusstraβe 7
  50.5406°         7.1095°           betalend
• Rech: Burgwiese Rech Im Bungert
  50.5141°         7.0394°           betalend
• Mayschoβ: Ahrbrücke Eurode Platz
  50.5171°         7.0196°           betalend
•  Blankenheim: Weiherhalle
  50.4358°         6.6544°           betalend

Kamperen

• Bad Neuenahr-Ahrweiler: camping Am Ahrtor:
  voorlopig nog een rampgebied na de vreselijke overstromingen
• Dernau: camping Dernau:
  voorlopig nog een rampgebied na de vreselijke overstromingen
• Altenahr-Altenburg: camping Altenahr:
  voorlopig nog een rampgebied na de vreselijke overstromingen
• Altenahr-Kreuzberg:
  camping Viktoria Station Kreuzberg: toestand onbekend